Krzywa glukozowo-insulinowa – co warto wiedzieć?

Krzywa glukozowo-insulinowa to oznaczenie poziomu glukozy i insuliny w co najmniej trzech punktach: na czczo, po godzinie i po dwóch godzinach od wypicia 75 g roztworu glukozy. Sprawdź, co warto wiedzieć na temat tego badania.

Czasami konieczne jest jeszcze oznaczenie poziomu glukozy i insuliny dodatkowo po 30 minutach i po trzech godzinach. W takim przypadku mamy pięć pobrań (zarówno glukozy, jak i insuliny): na czczo, po 30 minutach, po godzinie, po dwóch godzinach i po trzech godzinach.

Po co robi się to badanie?

Badanie robi się przy podejrzeniu zaburzeń gospodarki węglowodanowej, np. nietolerancji glukozy, hiperinsulinemii, insulinooporności.

Nie zawsze wskaźnik HOMA jest wystarczający. Będzie on miarodajny u osób, u których już na czczo poziomy glukozy i insuliny są nieprawidłowe. Niestety w wielu przypadkach okazuje się, że wyniki na czczo są prawidłowe, a dopiero po obciążeniu poziom glukozy, a przede wszystkim insuliny, bardzo gwałtownie wzrasta. Podobnie niewystarczająca jest sama krzywa glukozowa, ponieważ dostarcza tylko informacji o poziomach glukozy, a do prawidłowej diagnozy potrzebne są również informacje o poziomach insuliny.

Krzywa glukozowo-insulinowa – jak wygląda badanie?

Badanie można opisać w następujących punktach:

1. Pobranie krwi w celu oznaczenia glukozy i insuliny na czczo.
2. Wypicie roztworu 75 g glukozy.
3. Odmierzenie godziny od wypicia i kolejne pobranie krwi na oznaczenie poziomu glukozy i insuliny.
4. Odmierzenie kolejnej godziny i pobranie krwi na oznaczenie poziomu glukozy i insuliny.

Badanie musi być przeprowadzona na czczo (8–12 godzin od ostatniego posiłku), po przespanej nocy.

Przeczytaj: Gospodarka cukrowa – sprawdź, czy masz cukrzycę

W czasie badania należy być cały czas w laboratorium i siedzieć, ruch jest niewskazany (warto wziąć sobie książkę). Nie można chodzić, wyjść gdzieś na chwilę itp. Nie należy się też „pobudzać” przed badaniem, czyli trzeba jechać do laboratorium samochodem czy autobusem, a nie na rowerze. Spacer też nie będzie dobrym pomysłem.

Jeśli ktoś przyjmuje leki wpływające na gospodarkę węglowodanową (np. metforminę), to powinien je odstawić dwa tygodnie przed badaniem. Z kolei jeśli ktoś jest na diecie z ograniczoną ilością węglowodanów, to co najmniej dwa tygodnie przed badaniem powinien zwiększyć ilość węglowodanów w diecie do około 150 g.

Kto nie powinien robić tego badania?

To badanie nie jest dla:

• osób, u których poziom glukozy na czczo wynosi powyżej 130 mg/dl.
• osób na diecie z ograniczoną ilością węglowodanów (chodzi tu nie tylko o dietę ketogeniczną, lecz także o nisko- czy średniowęglowodanową).
• kobiet w ciąży. Ciąża to stan, w którym występuje fizjologiczna insulinooporność. Takie badanie nie będzie wtedy miarodajne. U kobiet w ciąży wykonuje się tylko krzywą glukozową.

Czy test kanapkowy ma sens?

Test kanapkowy polega na tym, że zamiast wypić 75 g glukozy, zjadamy określony posiłek. Czy to ma sens? I tak, i nie.

Do postawienia diagnozy na pewno ten test nie wystarczy, bo konieczne będzie wykonanie badania po obciążeniu glukozą. Nie należy go jednak powtarzać częściej niż raz na pół roku (a nawet raz na rok), ponieważ może dodatkowo rozregulować wydzielanie insuliny.

Test kanapkowy sprawdzi się m.in. do monitorowania postępów diety. Można go wykonać częściej, np. co trzy miesiące. Będzie też lepszym rozwiązaniem dla osób, które są na diecie z ograniczoną ilością węglowodanów.

Sprawdź jeszcze: Jakie badania profilaktyczne warto zrobić?

PAMIĘTAJ!

JEŚLI COŚ CIĘ NIEPOKOI, SKONSULTUJ SIĘ Z DIETETYKIEM KLINICZNYM AJWEN

Prawa autorskie – zapoznaj się!