Czym są choroby autoimmunologiczne?

Jakie są najczęstsze choroby autoimmunologiczne? Skąd się one biorą? Sprawdź, co warto wiedzieć na ten temat.

Do choroby autoimmunologicznej dochodzi wtedy, gdy układ odpornościowy zaczyna źle funkcjonować i reaguje na własne komórki, czyli zamiast chronić organizm, zaczyna go atakować.

Ten atak może dotyczyć wielu organów i narządów, np. w chorobie Hashimoto atakowana jest tarczyca. Nie oznacza to, że Hashimoto jest chorobą tarczycy, tylko układu odpornościowego, który atakuje tarczycę.

Najczęstsze choroby autoimmunologiczne

Do najczęściej występujących chorób autoimmunologicznych zaliczamy:

• Hashimoto,
• chorobę Gravesa–Basedowa,
• reumatoidalne zapalenie stawów (RZS),
• cukrzycę typu 1,
• celiakię,
• bielactwo,
• toczeń,
• stwardnienie rozsiane,
• łuszczycę.

Przyczyny

Przyczyny tych chorób nie są do końca znane. Znaczenie mają czynniki genetyczne, ale to, czy choroba się ujawni, zależy również od czynników środowiskowych. Takim czynnikiem może być np. aktywna lub przebyta infekcja i to zarówno wirusowa, jak i bakteryjna, pasożytnicza czy grzybicza. Może to być też nieprawidłowa dieta lub silny stres.

Obejrzyj film: Choroby autoimmunologiczne

Objawy

Po czym rozpoznać, że możemy mieć taką chorobę? Każda z nich ma pewne specyficzne objawy, jednak są pewne symptomy wspólne dla wszystkich chorób autoimmunologicznych, np.:

• ogólne zmęczenie, które nie ustępuje po odpoczynku;
• słaba siła mięśniowa;
• słaba odporność – częste przeziębienia i infekcje;
• problemy z pamięcią i koncentracją;
• problemy jelitowe – zwłaszcza jeśli zwykle wszystko było w porządku, a później pojawiły się dolegliwości;
• zmiana masy ciała, szczególnie jeśli dieta cały czas jest taka sama;
• różne objawy psychiczne, np. drażliwość, wahania nastroju.

Jak zdiagnozować choroby autoimmunologiczne?

Każda choroba autoimmunologiczna ma swoje specyficzne, konkretne przeciwciała, w zależności od tego, czego dotyczy. Na przykład w chorobie Hashimoto są to a-TPO, a-TG, w chorobie Gravesa–Basedova – a-TRAB, w cukrzycy typu 1 – przeciwciała ICA, GADA, a w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) – anty-CCP, anty-Sa.

To oczywiście nie oznacza, że należy badać wszystkie przeciwciała. Wybór badań zależy przede wszystkim od występujących objawów. Na ich podstawie można podejrzewać daną chorobę autoimmunologiczną i wtedy można wykonać badanie poziomu konkretnych przeciwciał. Warto na pewno wykonać przeciwciała dotyczące tarczycy, czyli a-TPO, a-TG i a-TRAB.

Czy można je wyleczyć?

Niestety, jeśli doszło już do rozwoju choroby autoimmunologicznej, to nie można jej wyleczyć. Można natomiast wprowadzić ją w remisję, co oznacza, że organizm będzie prawidłowo funkcjonował i znikną niepożądane objawy. Problem z chorobami autoimmunologicznymi jest niestety taki, że nawet jeśli wprowadzi się ją w remisję, to w przypadku zaniedbania diety i stylu życia lub jeśli pojawi się duży stres może nastąpić nawrót choroby i objawów.

Slide

Pobierz aplikację

i zacznij pracę nad swoją dietą!

Dlatego tak ważne jest całościowe dbanie o organizm – zarówno od strony żywienia, jak i stylu życia. Istotne jest troszczenie się o odpowiednią regenerację, unikanie przeciążania organizmu oraz nadmiernego stresu.

Ogólne zalecenia dietetyczne

Dieta powinna być jak najbardziej naturalna i odżywcza. Warto wyeliminować produkty prozapalne. Na pewno należy wyeliminować cukier i żywności wysokoprzetworzoną, alkohol oraz pszenicę. Przy czym należy pamiętać, że pszenica to nie tylko chleb czy makaron, lecz także niektóre kasze (np. bulgur, kuskus czy manna) oraz bardzo wiele różnych produktów, których nawet się o to nie podejrzewa. Dlatego trzeba czytać skład, bo mąka pszenna może się pojawić np. w kiełbasie.

Dodatkowo warto rozważyć eliminację roślin strączkowych i produktów mlecznych.

Często pojawia się pytanie o rośliny psiankowate, natomiast to, czy je eliminować, zależy w dużej mierze od stopnia zaawansowania choroby.

Istnieje też protokół autoimmunologiczny (AIP) i czasami w zaawansowanych postaciach choroby jest on bardzo pomocny. Należy jednak pamiętać, że jest to dieta czasowa – powinna trwać od 30 do maksymalnie 90 dni. Ze względu na to, że dieta AIP jest bardzo restrykcyjna i nieodpowiednio stosowana można doprowadzić do niedoborów, lepiej wprowadzić ją pod okiem dietetyka.

PAMIĘTAJ!

JEŚLI POTRZEBUJESZ POMOCY, SKONSULTUJ SIĘ Z DIETETYKIEM KLINICZNYM AJWEN

Prawa autorskie – zapoznaj się!