Choroba Leśniowskiego–Crohna a dieta

Choroba Leśniowskiego–Crohna potrafi skutecznie utrudniać normalne funkcjonowanie. Dowiedz się więcej o tym schorzeniu i sprawdź, jakie znaczenie ma przy nim odpowiednia dieta.

Choroba Leśniowskiego–Crohna to schorzenie zapalne prowadzące do dużego owrzodzenia przewodu pokarmowego. Cechą charakterystyczną zmian zapalnych jest ich ogniskowy lub odcinkowy charakter (odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie zdrowymi). Objawy występują najczęściej w miejscu połączenia jelita cienkiego z jelitem grubym, mogą jednak pojawiać się na całej długości przewodu pokarmowego – od jamy ustnej aż do odbytnicy.

Obraz kliniczny jest zależny od tego, gdzie występują zmiany:

• Klasyczna postać obejmująca końcowy odcinek jelita krętego – zwykle zaczyna się niepozornie. Zdarza się, że pierwszym objawem jest niedokrwistość lub gorączka o nieznanej przyczynie. Większość chorych skarży się na ból brzucha i biegunkę, często tzw. biegunkę tłuszczową. Tutaj również obserwuje się wiele niedoborów, zwłaszcza witamin z grupy B.
• Jelito grube – objawy przypominają wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Najczęstszym symptomem choroby okrężnicy jest biegunka. Nierzadko towarzyszy temu ból brzucha, zwłaszcza w przypadku zajęcia kątnicy i jelita krętego.
• Okolica odbytu – objawy to wyrośla skórne, owrzodzenia, szczeliny, ropnie i przetoki okołoodbytowe. Zmaga się z tym 50–80% chorych z zajęciem jelita grubego. W niektórych przypadkach mogą być to pierwsze symptomy choroby.
• U niektórych chorych występują powikłania pozajelitowe dotyczące skóry, stawów, oczu i dróg żółciowych, np. rumień guzowaty i dróg moczowych.

Objawy

Symptomy choroby Leśniowskiego–Crohna potrafią być wyjątkowo nieprzyjemne. Należą do nich:

• ból brzucha,
• przewlekła biegunka,
• gazy,
• brak apetytu,
• utrata masy ciała,
• nudności,
• owrzodzenia jamy ustnej i okolic odbytu,
• niedobory,
• anemia,
• niedożywienie,
• stany podgorączkowe.

Zdarza się, że powyższe objawy są bagatelizowane. Jest to niebezpieczne dla organizmu, ponieważ może prowadzić do innych zaburzeń. Przewlekła biegunka uniemożliwia wchłanianie składników odżywczych, co może powodować niedożywienie. Stałe krwawienie w jelitach może natomiast wywołać anemię.

Obejrzyj film: Jelita – tam zaczyna się twoje zdrowie

U osób cierpiących na tę chorobę mogą tworzyć się tzw. przetoki, czyli nieprawidłowe połączenia pomiędzy jelitami, a nawet narządami. Czasami zbliznowacenia są tak liczne i duże, że mogą częściowo lub całkowicie zablokować pracę jelit.

Niekiedy choroba atakuje raz i przechodzi w tzw. stan remisji i nigdy już nie wraca. U innych (i niestety jest to większość) przybiera formę przewlekłą i aktywuje się co kilka miesięcy, a czasem lat. Im dłuższe są te przerwy, tym lepiej dla organizmu. Objawów choroby nie wolno lekceważyć i zawsze powinny być one traktowane z największą starannością. W przypadku braku leczenia może dojść do całkowitej blokady jelit.

Choroba Leśniowskiego–Crohna a dieta

Zauważono duży skok zachorowalności wraz z rozwojem przemysłu spożywczego. Największy wzrost nastąpił w momencie, gdy gwałtownie wzrosło spożycie produktów rafinowanych zawierających dodatki chemiczne. W procesie zdrowienia niezwykle ważną rolę odgrywa sposób żywienia. Aby wspierać ten proces, należy stosować odpowiednią dietę opartą na naturalnych produktach. Zdrowe nawyki pomogą choremu uchronić się przed licznymi niedoborami m.in. wspomnianą już anemią.

Badania wykazały, że ryzyko odcinkowego zapalenia jelita jest najwyższe u osób spożywających duże ilości cukrów. Taki wniosek wynikał również z testów oceniających kondycję osób spożywających dwa razy w tygodniu fast foody. Jedzenie węglowodanów rafinowanych ściśle wiąże się z występowaniem choroby Leśniowskiego–Crohna. Osoby, które na nią cierpią, powinny usunąć z diety mąkę pszenną, biały ryż, cukier. Należy uważnie czytać etykiety. Wiele osób borykających się z tą chorobą cierpi z powodu niezdiagnozowanych alergii. Często zdarza się, że w momencie gdy chorzy wyeliminują uczulające ich produkty, objawy zmniejszają się, a czasem znikają całkowicie.

Obejrzyj film: Alergie i nietolerancje pokarmowe

Leczenie

Teoretycznie nie istnieje sprawdzone lekarstwo na tę chorobę, jednak w praktyce wielu pacjentów dietetycznych potwierdza, że zmiany sposobu żywienia pozwoliły wyeliminować objawy schorzenia.

Kluczowym elementem terapii żywieniowej jest poprawa trawienia i funkcjonowania przewodu pokarmowego. Kolejny krok to przywrócenie równowagi flory bakteryjnej, niezdiagnozowanych infekcji pasożytniczych oraz grzybów. Nie tylko sposób żywienia jest istotny, ważny jest również styl życia, w tym aktywność fizyczna. Schorzenie to częściej dotyka palaczy, a stres może w znacznym stopniu przyczyniać się do jego rozwoju oraz może spowalniać proces leczenia.

W przypadku nawrotu choroby w ostrym stadium lekarz może przepisać kortykosteroidy lub inne leki zmniejszające stan zapalny. Natomiast należy pamiętać, że nadrzędnym celem powinno być pozbycie się przyczyny schorzenia. Należy stworzyć takie warunki, aby zwiększyć szansę na wygojenie się przewodu pokarmowego.

To może cię zainteresować:

• SOS dla jelit. Praktyczny poradnik i jadłospis
• Choroba wrzodowa – o czym warto pamiętać?
• Jelita – diagnostyka, dieta, suplementacja
• Jelita – candida, nieszczelne, nadwrażliwe

PAMIĘTAJ!

JEŚLI COŚ CIĘ NIEPOKOI, SKONSULTUJ SIĘ Z DIETETYKIEM KLINICZNYM AJWEN

Prawa autorskie – zapoznaj się!